Winter 2024/2025

Winter 2024/2025

19 januari 2025

Het aantal grijze dagen is nog nooit zo hoog geweest. Wat missen we de zon! Ook vandaag is het mistig en vochtig langs de Veluwezoom, je zou er mistroostig van worden!

Voor het eerst sinds 762 aaneengesloten ijsvrije dagen hebben we overdag weer een paar graden vorst en dat is een record. Wel waren er nachtvorsten maar geen dagvorsten. Nog steeds zijn er mensen die de klimaatverandering wegwuiven als een onwaarheid terwijl het zo duidelijk is en je het onder je ogen ziet gebeuren. Elk jaar hoop ik weer eens een dag mee te maken dat de bomen wit zijn van rijp maar tot nu toe is dat hier ook dit jaar niet gebeurd ondanks nachtvorst gecombineerd met dichte mist. Wel dragen lage struiken en dode planten mooi berijpt spinrag.

Maar ijshaar is er dankzij de nachtvorsten van de laatste dagen wel, het bos lijkt wel bezaaid met dotten watten die overal zijn neergegooid. Voor ijshaar moet je in het beukenbos zijn, het ontstaat op dood hout dat niet alleen op de grond ligt maar ook nog aan de bomen zit. Mits er stukken schors afgevallen zijn.

Het mooist is ijshaar dat op takken en takjes verschijnt die op de grond liggen. Hoe het eruit ziet hangt af van de omstandigheden. Is het windstil dan blijft het veruit het mooist omdat de uit het hout geperste en meteen bevroren vochtstraaltjes die de "haren" vormen, onaangetast blijven terwijl wind ze alle kanten opwaait.Vandaag was het ijshaar alweer een paar dagen oud en niet meer optimaal.

Deze foto maakte ik vanmorgen, ik vond hem bijzonder omdat het om een opvallend afwijkende vorm gaat die ik niet eerder gevonden heb. In Engelstalige landen noemen ze dit een frostflower, deze heeft daar ook wel wat van.

15 januari 2025

Afgelopen maandag, toen de zon zo heerlijk scheen, ben ik opnieuw naar de IJssel gegaan, maar toen met de camera. De immense watervlakte was indrukwekkend en het licht was mooi. Ik kon me niet herinneren dat het water eerder zo'n groot oppervlak van de uiterwaard had opgeslokt maar iemand vertelde me dat het in de jaren vijftig ook zo was.

Ik fietste ook nog even de Doesburgse dijk op en het was bijna ongelooflijk dat het water ook tot hier stond. In de verte kon je de pont bij het haventje in Dieren op het water zien liggen. Het leuke is op zulke bijzondere momenten dat mensen al heel snel met elkaar in gesprek gaan. Je hoeft maar "mooi he!" te zeggen of je hoort allerlei verhalen.

Even niet uitzoomen zodat je met de zonnenkap op de lens een rond tafereeltje kunt maken. Op dit plaatje is niets meer te zien van een aanlegsteiger voor de pont. Het water van de IJssel is alweer aan het zakken, dus wachten maar weer of deze winter nog overstromingen zullen komen.

12 januari 2024

Zondagmorgen moest ik al vroeg op pad en reed eerst even langs de IJssel om te zien hoe hoog het water stond. Snel even een kiekje geschoten van hoe mooi het ook bij nevelig weer kan zijn.

10 januari 2025

IJsbloemen op de ruiten zie je niet snel meer in de winter, zeker niet in onze verwarmde en geïsoleerde huizen. Maar op de autoruiten willen ze wel groeien. Daar zag ik ze vanmorgen toen de temperatuur nog maar net boven het vriespunt uitkroop. Wonderlijke kunstwerken van de natuur. Zo prachtig als ik ze als kind zag bij het wakker worden na een vriesnacht, heb ik ze al lang niet meer gezien.

De geranium Suzanne is een van de sterkste planten. Overal zie je ze nog steeds bloeien in de gemeenteperken waar ze vaak worden neergezet. Ik nam een takje mee naar huis om de bloem te fotograferen.

Wat sterkte betreft mag ook de Goudsbloem niet onvermeld blijven. Op de volkstuin staan er meerdere te bloeien, ondanks de koude wind die daar vrij toegang heeft.

Tot mijn verbazing zag ik ergens onder een haag een bloeiende Maagdenpalm. Dat is wel heel uitzonderlijk voor januari.

Een echte eersteling is de Primula veris waarvan ik de eerste bloei in de tuin vond. Bijna half januari, het is tot nu toe een vreemde winter.

7 januari 2025

Vanmorgen, tijdens enorme hoosbuien, zat ik mijn papieren natuurdagboek eens door te kijken. Daar schreef ik door de jaren heen in op wat er buiten allemaal gebeurde. Ik lees: 7-1-2009, "het wordt almaar kouder. Sneeuw, ijs, nachtemperatuur min 17 graden, overdag min 7. Voor het eerst in 12 jaren wordt er een schaatsmaraton gereden op de Oostvaardersplassen". Nou, hoezeer ik dit halfzachte grauwe winterweer van de laatste weken verafschuw, toch zou ik het koude weer van toen niet prefereren.

Voor veel levensvormen in de natuur moet echter die enorme en voortdurende regenval funest zijn. Denk bijvoorbeeld aan de poppen van kevers, vlinders en dergelijke die overwinteren in de bladerlaag van bos en tuin en voortdurend blootgesteld worden aan vocht. Dat kan niet goed gaan, zo lijkt me.

Ook holen van muizen en konijnen, die geen droog plekje meer zijn om te slapen. Op de trottoirs blijven plassen liggen, in het bos zakt het water niet eens meer meteen de bodem in, alles is verzadigd door het regenwater.

Of hommelkoninginnen die ondiepe kuiltjes maken in de bodem om te overwinteren. Ze hebben al bevruchte eicellen in hun lijfjes en als ze bij deze wweersomstandigheden dood gaan, gaat er een hele toekomstige generatie verloren. Het gaat al slecht met deze soort.

Als het veel regent komen vaak regenwormen bovengronds. Als hun gangen vollopen met water ontstaat er zuurstofgebrek. Als dan ook de bodem nog dicht slaat en ze daar niet meer goed in kunnen graven, is het afgelopen met ze. Toen vandaag de zon een poosje scheen, was het duidelijk merkbaar dat het licht weer terug kruipt. Nu de zon nog, die wordt door mens en dier zeer gemist!

5 januari 2025

Nog niet geheel uitgeslapen besloot ik toch maar meteen het bos in te gaan. De pret zou van heel korte duur zijn, zo was voorspeld. Dus uit bed, in de kleren, jas aan en op pad. Ik hoef maar een heel klein stukje te lopen en het bos ligt voor mij.

Vers gevallen sneeuw is altijd zo mooi, ongerept zelfs sereen, maar dit keer volgde de dooi al wel heel snel. Maar goed, er lag nog een witte deken over het bos.

Ze zijn je altijd voor, de hondeneigenaars die hun beestjes uitlaten. Afdrukken zijn goed te zien in de sneeuw maar het waren wel de enige van zoogdieren die ik zag.

Hoeveel er ook gelopen wordt over de bospaden, grassen kunnen als geen ander de druk weerstaan en in de sneeuw komen ze het meest tot hun recht.

De regen maakte van het bos al snel een soppige bende en na een kort wandelingetje ben ik weer huiswaarts gegaan waar ook in de tuin alles inmiddels druipte en het moois smolt als sneeuw voor de zon. Al is dit een rare vergelijking want de zon was opnieuw vandaag niet te zien.

1 januari 2025

De woelige overgang van oud naar nieuw is voorbij. Voor een deel van ons een feest, voor anderen een kans voor geweld en vernieling van andermans eigendommen. Opnieuw jongeren die levenslang met oogletsel, lichamelijk ongeluk of errger verder moeten in het leven. Politieagenten en hulpverleners opnieuw het mikpunt van agressie. Er zijn steeds meer tegenstanders van vuurwerk, ik ben er een van gezien de enorme schade op allerlei gebied. We hebben Zwarte Piet al het land uitgeschopt, nu nog de vuurwerkellende. Landen om ons heen bezien met verbijstering hoe dit hier allemaal geaccepteerd wordt. Ik wens iedereen een jaar toe dat beter zal zijn dan het jaar dat we achter ons lieten. Als we nu eens klein zouden beginnen en niet alleen van anderen eisen dat zij integreren maar dat wederzijds doen. Zou ons dat niet een beetje verder helpen?

31 december 2024

De laatste dag van dit wereldwijd donkere, treurige jaar. Verschrikkelijke oorlogen met zoveel doden, weduwen, weeskinderen, milieuschade. Een record aantal natuurrampen, een te snel veranderend klimaat, droogte, overstromingen. Onvoorstelbaar veel mensen die op de vlucht zijn, ontheemd geraakt en angstig zijn. En het komt almaar dichterbij…. De mensheid lijkt het spoor bijster. En terwijl elders mensen een schuilplek zoeken voor het geweld wordt vanvond in ons land een kleine milieuramp de lucht ingeschoten, voor 118 miljoen aan vuurwerk, geld waarvoor wij zoveel goeds zouden kunnen doen. Alleen al die 10 minuten durende vuurwerkshow in Rotterdam voor een miljoen euro. Zo bizar!

30 december 2024

Wat was het vandaag weer naargeestig grijs, nat en donker! En toch hoorde ik voor het eerst weer een optimistische Koolmees zingen. Omdat ik dit soort dingetjes jaar na jaar noteer, zag ik dat dit de eerste zingende mees is die ik in de decembermaand hoorde. Nr twee op de ranglijst hoorde ik op 13 januari van dit jaar. Ik hoorde hem maar zag hem niet. Daarom deze jonge mees dan maar op dit plekje.

Hoewel alle vogelvoer dat ik aanbied nauwelijks wordt gegeten, zijn het nu de kernen van de zonnepitten die bezocht worden door wat kool- en pimpelmeesjes. Maar ook de Roodborst lust ze graag. Met dit weer zijn de vogels nauwelijks te fotograferen en elk plaatje wordt "dun".

Tsonge, zowaar een Merel in de tuin! Dat is deze winter bijna een zeldzaamheid. Ik zag hem scharrelen tussen het afgevallen blad van de Duitse pijp. Meteen dus maar (biologische) rozijnen gekocht en neergelegd maar de vogel kwam niet meer terug. Erg saai dat de vogels het zo af laten weten.

Alles buiten is kleddernat, zo ook de vogelvoerhuisjes. Zo nat, dat er zwammetjes op beginnen te groeien. Het Meniezwammetje (Nectria cinnabarina) kleurt de dakjes van de huisjes met heel kleine gele kloddertjes. Ze behoren tot de familie slijmzwammen.

28 december 2024

Het jaar 2024 was warm maar heel somber en kletsnat, zo lees ik. En dat is te merken, zeker deze laatste maand. Het aantal grijze, vochtige, mistige dagen isongekend, In de tuin zie ik bloeiende Primula's in roze en wit maar de natte bloemen zien er treurig uit. Een stengel van de Japanse wijnbes is niet door regen maar door de intense vochtigheid helepaal bepareld met druppeltjes. Voor de fotografen onder ons is het huilen met de pet op.

De laatste bloem van het jaar hangt aan de Fuchsia. Die is gegroeid uit een stek die uit Schotland werd meegebracht. Daarom heeft hij het ook zo lang volgehouden, het zit in z'n genen!

De eerste sneeuwklokjes staan alweer boven de grond. Voor bloei is het nog wat te vroeg. Maar opzienbarend is het niet, elk jaar om deze tijd verschijnen hun neuzen boven de grond. Hoop doet leven, je ziet dat het voorjaar al staat te trappelen terwijl de winter nog lang duurt.

De vogels schitteren hier nog steeds door onzichtbaarheid. Maar ik ben niet de enige die het signaleert, anders zou ik denken dat het mijn tuin is die niet deugt. Slechts af en toe zie ik een mees voorbijkomen en mussen hoor ik alleen maar onderweg als ik langs dicht struikgewas kom. Weken ligt nu al het voer in de vogelhuisjes maar geen vogel komt er op af. Zelfs de zonnepitten die het altijd zo goed doen, liggen te ontkiemen en de gedroogde meelwormen worden door geen vogel opgehaald.

Heel af en toe komt er een Kauw langs om te zien of er wat te halen valt. Dit exempaar ziet er uit alsof zelfs op zijn veren groene algen groeien. Hoe dat komt, weet ik niet. Wel een grappig gezicht.

24 december 2024

In deze woelige wereld is de kersttijd een mooie periode voor bezinning. Vrede op aarde lijkt verder weg dan ooit.

21 december 2024

Vandaag begint de winter, al zou je het niet zeggen. De regenval tot nu toe is onkekend, de bodem zo verzadigd dat het water nauwelijks nog wegzakt. We raken meer en meer gewend aan het veranderderende klimaat en een winter met sneeuw en ijs lijkt onderhand iets geworden van het verre verleden. Ik zou hier een plaatje kunnen plaatsen van de natte omstandigheden in het bos maar om toch nog wat fleurigs te bieden, hierbij een foto van een mooie man sijs. Ik hoop ze deze winter weer in de tuin te zien.